Maandag 10 juni Hot Hot and Hot.

Vandaag beleeft de hele Bay-area record-breaking temperaturen die sinds 30 jaar niet zijn voorgekomen. Temperatuur van 97 Fahrenheit in SF en meer dan 105 aan de overkant van de Bay. In Halve Moon-Bay, waar ons verblijf is aan Ocean Beach is het wat minder, alleen zijn wij vandaag in SF-City met openbaar vervoer om een deel van onze Citypass te verzilveren.

Met line N van de Muni, welke 1 blok South van ons “thuis’ begint (ongeveer 400 meter lopen) gaan wij naar het beginpunt van de kabeltram Powell & Hyde en stappen na een goed half uur uit op Powell Street Station. Line N begint eerst als een gewone tram, en stopt bij vrijwel elk blok. Maar zodra die zich in de City bevindt wordt het een echte Underground Metro die aanzienlijk langere afstanden tussen de stops heeft en ook veel sneller gaat.

Op de kaart zien we dat Powell Street net 1 blok terug ligt en lopen naar het beginpunt van de kabeltram. Die kabeltrams zijn uniek in de wereld en al sinds 1873 in gebruik. Tot de aardbeving in 1906 waren er meer dan 600 in gebruik over verschillende routes. Grote motoren in de centrale trekken een kabel zonder eind door de straten en de “gripman” (bestuurder) van de tram “grijpt” met handels in de tram die kabel vast, waardoor die wordt voortgetrokken. Die “gripman” heeft daarmee wel een heel verantwoordelijke taak, want de trams rijden best wel over flinke heuvels. Met de komst van de verbrandingsmotoren werden ze eigenlijk overbodig, maar de inwoners wilden dat er een aantal lijnen zouden blijven. Nu zijn het echte toeristenattracties en dat merk je aan de rij die voor je staat als je er gebruik van wil maken. Wij moesten 4 trams voor laten gaan voor we konden instappen. Het keren van die trams gaat nog volledig met handkracht. Als de tram op de draaischijf staat wordt die door een man of 3 handmatig gekeerd.

Nadat we op het eindpunt van Powell & Hyde zijn aangekomen is het nog een kleine kilometer lopen naar Pier 39, waar we op de boot willen stappen. Omdat we inmiddels toch wel honger (en dorst) hebben gekregen stoppen we bij “The Argonaut Hotel” om in hun Blue Mermaid-restaurant een “Fish & Chips” te nuttigen. Het glas water met ijs is in no-time verdwenen want we zijn al heel wat vocht kwijtgeraakt, terwijl we toch 3 flessen gekoeld water hebben meegenomen en waarvan er al 2 zijn verdwenen.

Voor de Bay-Cruises van de Blue & Gold Fleet (1 van de vele cruise-rederijen in SF) staat net zo’n lange rij als voor de kabeltram. Alleen kan die hele rij wel in 1 keer aan boord. Als we het havendeel tussen Fisherman’ s Wharf en Pier 39 uitvaren komen we eerst de zeeleeuwen tegen die daar al vele jaren hun “zonnestrand” op de plankieren hebben. Die protesteren nog steeds tegen elk schip dat hun rust komt verstoren, dus daar zijn ze de hele dag mee bezig. Zodra we buiten de pieren zijn voelen we een verkoelend zeewindje, waarvan je in de City helemaal niets merkt. We varen eerst naar de Golden Gate Bridge en zodra we daaronder door zijn varen we weer terug achter Alcatraz langs. Onderweg zien we een lijn in het water waar de getijde-stroom van eb en vloed elkaar tegenkomen. In de draaikolken die daar ontstaan zie je het inkomende water tegen het uitgaande water strijd leveren. Zwemmen zou ik daar niet doen.

Zoals ook op de foto te zien is wordt permanent aan de Golden Gate Bridge verfonderhoud gedaan. Deze brug is wel “het” visitekaartje van SF. De brug heeft de op twee na grootste overspanning ter wereld en was na de bouw in 1937 de langste en hoogste hangbrug. De twee grote, 2332 meter lange hangkabels, zijn ruim 1 meter dik en bestaan uit bijna 130.000 km staaldraad die je makkelijk 3 maal om de aarde kan wikkelen. Elke dag rijden er meer dan 120.000 auto’s over deze tolbrug. De torens zijn bijna 230 meter hoog en met het beton dat voor deze pijlers en de fundering is gebruikt kun je ook een weg(getje) van 4000 km en 1,5 meter breed aanleggen.

Met tram F rijden we weer terug naar de line N-halte op Embarcadero Station die binnen 1 minuut nadat wij het perron opkomen aankomt. Wij treffen het dat we een zitplaats hebben, want na 1 volgende halte is deze Metro stampvol. Overigens, als wij geen zitplaats gehad zouden hebben hoef je alleen maar naar speciale zitplaatsen die voor senioren en mindervaliden zijn ingericht te lopen. Zodra je daar aankomt staan jongeren automatisch op om hun plaats af te staan.