Maandag, 26 juni

Vandaag staat Motovun op het programma. Een van de bergdorpen in het binnenland van Istrie, dat net als al die andere bergdorpen in de 2e helft van de vorige eeuw een gigantische afname van de bevolking heeft gekend. In dit geval niet omdat de bevolking naar de kuststreek voor werk trok. De ontvolking van de overwegend Italiaanse bevolking van Motovun werd veroorzaakt door de stichting van de 2e, maar nu Communistische, staat Joegoslavië nadat het rebellenleger onder Tito in 1945 Belgrado veroverde in WO-II. De meeste van die Italianen uit Motovun vertrokken daarna richting het vrije Italië.
Toen wij 2 jaar geleden in Motovun waren, moesten wij met een shuttlebus vanaf de parking naar boven. Net op het moment dat die zou vertrekken kwam en nog een hele groep de bus in, zodat die overvol naar boven vertrok. Minstens 60 passagiers in een bus berekend op 45. En dat over een weg die nauwelijks de naam weg verdiende omdat die vol kuilen en gaten zat en voornamelijk bestond uit een verharding van steenslag en grind. Wij hadden ons dus al voorbereid op weer zo’n helletocht.
Daarom waren wij verbaasd dat wij dit keer zelf met de auto naar boven konden omdat er: “op de weg naar boven nog voldoende parkeerplaatsen waren”. Dat klopte! En ook de weg zelf had een complete metamorfose ondergaan. Vanaf de parking beneden tot het begin van het dorp boven lag een splinternieuwe asfaltweg met aan de bergkant allemaal parkeervakken! Wij konden tot bijna boven parkeren en nog in de schaduw van een grote boom ook, zodat de auto koel zou zijn als we weer terugkwamen.
De 1e stop was uiteraard Atelier Galerija van Darijana Mocibob, wat ook de eerste shop is die je tegenkomt wanneer je Motovun in komt. Natuurlijk kun je een dergelijke winkel niet voorbijlopen als je ziet wat die aan hand geverfde zijden sjaals heeft gemaakt. Marjo had er al een “paar” dus eentje kon er makkelijk bij. Wij zijn zeker wel drie kwartier bij Darijana geweest en zij kon zich ons 1e bezoek van 2015 ook nog wel herinneren. Van haar kwamen we ook te weten wat Pod Napun betekent.
Het was inmiddels tijd geworden om de maag te vullen dus vielen we bij Pod Napun binnen. Dat restaurant heeft een overdekt terras waarvandaan je een schitterend uitzicht hebt op de vallei van de Mirna. Kijk je naar links dan zie je op een heuveltop aan de overkant Groznjan liggen. Kijk je naar rechts dan zie je het hoogste bergmassief (1250 meter) van Istrie in de verte waarachter Rijeka op het vasteland schuilgaat. De keuken van Pod Napun was opnieuw voortreffelijk, zodat wij daar eigenlijk wel meer dan een uurtje vertoefd hebben. Pod Napun is een onvertaalbare naam, maar betekent eigenlijk “onder de schoorsteen”, wat dan slaat op de grote schoorsteen van het fornuis dat het gebouw siert.
De bossen In de vallei van de Mirna rond Motovun zijn de belangrijkste Europese vindplaatsen voor truffels. Die truffels worden in de herfst met speciaal daarvoor afgerichte honden gezocht. Ook zie je overal olijfboomgaarden net als over heel Istrie. Niet verwonderlijk dus dat in elke plaats waar toeristen naar toe komen je wordt “vergeven” van winkeltjes, kraampjes, stalletjes waar je truffels , olijfolie en/of wijn kunt aanschaffen.
Helemaal boven Motovun ligt een ommuurde vesting met een heuse stadspoort, een kerk en een toren. Vroeger konden de inwoners zich in die vesting terugtrekken als de stad werd aangevallen door naburige landen en andere dorpen. Op de bovenkant van de toren staan transen die lijken op grote tanden.