Zaterdag 15 juni Medford-Coos Bay
Blijf op de hoogte en volg maarten
15 Juni 2019 | Verenigde Staten, Coos Bay
Vandaag vertrekken we naar Coos Bay aan de Oregon Coast. We nemen niet de kortste weg, maar de meest aantrekkelijke via Crescent City in California en over de Scenic Bypass langs de kust. Op de kaart zien we een plaatsje “Holland” op 5 Miles van de weg. Kun je natuurlijk niet laten liggen zonder er even langs te gaan. Holland is een Holland Loop Road langs een groot wijnbouwbedrijf naar een onbestendige General Store, waar we maar niet binnen gaan. Ernaast zien we een bord staan met “Free Tasting” voor een gesloten hek en dat lijkt er al meer op. Alleen gaat het hek pas om 12:30 uur open en het is pas 12:15 uur. Dat kwartier gebruiken we dan om een yoghurt te eten en een appel te schillen. Precies op tijd komt er vanachter het hek, waar wij met de auto voor staan, een man met een vlag aanlopen. Ik help hem door het bordje met “closed” om te draaien naar “open” en wij kunnen naar binnen. Het blijkt de eigenaar van de “Marble Caves Distillery” te zijn die hier samen met zijn vrouw sinds 2015 likeur stookt van de most uit de Winery. Wel heel sterk spul, dus ik wil alleen maar hele kleine slokjes uit Marjo’s kopje, want ik moet nog een stukje rijden. We nemen een flesje mee van dat spul voor thuis.
Vlak voor Crescent City nemen we via hw197 de short cut van hw199 naar hw101 en laten het Redwood State Park maar links liggen. Redwoods of Kust-Sequoia’s kunnen wel hoogtes van meer dan 100 meter bereiken met een doorsnede van meer dan 3,5 meter aan de voet. Onderweg langs de hw197 staan er nog een paar. Nu we het toch over bomen hebben, we hebben bomen gezien vandaag. We zijn door een paar National Forests gereden en het enige dat je ziet zijn sparren, sparren en nog veel meer sparren. Miljoenen sparren. Soms komen we ook plaatsen tegen waar ze in omgehakte vorm grote stapels hout vormen voor de “building industry”.
Op hw101 staan duizenden bordjes met “entering tsunami danger zone” en “leaving tsunami danger zone”. Zodra de weg omlaag loopt “enter” je en zodra die weer op een bepaalde hoogte komt, of achter rotsen, “leave” je weer. Alle plaatsjes en bijna alle huizen liggen in de danger zone, dus als die ooit verwachtte aardbeving van de San Andreasbreuk, die over 1300 km over California en Oregon loopt, werkelijk plaats vindt en (eventueel) een tsunami veroorzaakt wil je daar niet zijn. Volgens de directeur van het Southern California Earthquake Center staat die San Andreabreuk al tijden op ontploffen door alle spanning die is opgebouwd.
Tot Coos Bay is deze kust heel erg rotsachtig en overal liggen grote brokken steen in zee. Sommige hebben heel verleidelijke namen en er staan overal borden met “warnings’ en “prohibities”. Omdat er ook overal kreken en rivieren in zee uitmonden, zijn er heel wat bruggen op de hw101. Als we in Coos Bay aankomen is het ook bijna tijd om een hapje te gaan eten. We kiezen daarvoor de Blue Heron Bistro, een soort van Duits eethuis, waar Marjo een echte Schnitzel eet en ik een Hungarische Goulash. De schnitzel was zoals die moest zijn, maar de goulash minder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley