Woensdag 26 juni Cody

Wij gaan nu weer in zuidelijke richting naar Yellowstone en vandaar door de oostelijke entrance naar Cody, waar we tot dusver nooit iets over hadden vernomen en alleen als slaapplaats was bedoeld. Laten we nu eens bij het eind beginnen. Net voor we Cody zouden binnenrijden zagen we de “Buffalo Bill Dam” liggen. Daarvoor was de Shoshone River, die vanuit Yellowstone naar het oosten stroomde en steeds langs de weg liep waarop wij reden uitgegroeid tot een groot meer. Terwijl ik tegen Marjo zei dat er wel een stuwdam zou komen met een waterkrachtcentrale verscheen de Buffalo Bill Dam die in 1910 werd voltooid en gelijk de hoogste boogdam ter wereld werd. 

Buffalo Bill was in mijn jonge jaren een van mijn favoriete Wild West-helden en ik las alle boeken over hem. Het was de grootste buffeljager in de West en nadat hij een wedstrijd bison (buffalo) schieten won kreeg hij de bijnaam Buffalo Bill. Hij doodde 4282 bisons in achtien maanden in 1867 en 1868. In werkelijkheid heette hij William Cody, zodat de plaatsnaam Cody gelijk duidelijk werd in combinatie met Buffalo Bill die in 1895 betrokken was bij de oprichting van deze plaats. Hij werd echter wereldberoemd met zijn Buffalo Bill’s Wild West shows waarmee hij het hele land doorreisde tot zelfs in Europa.

In Cody hebben wij een “prime rib-buffet” gegeten bij “Irma Hotel” dat is vernoemd naar de dochter van Bill Cody (Buffalo Bill). We hebben uitsluitend prime rib en salade gegeten. Perfect! Op donderdag zijn we voor we naar Idaho Falls vertrokken naar de “Old Trail Town” gegaan waar 25 historische western gebouwen (logcabins) inclusief alle inboedels, werktuigen, gebruiksvoorwerpen staan. De foto’s hiervan staan in het reisverslag van donderdag 27 juni. Ernaast staat het “Rodeo Ground”, waarmee Cody zichzelf als “The Rodeo Capital of the World” op de kaart zet. Tussen 1 juni en 31 augustus vindt daar elke avond om 8 uur de “Cody Nite Rodeo” plaats. 

In de hele area zijn heel veel ranches, forrests, creeks, campgrounds, campings, straten en avenues vernoemd naar Buffalo Bill. 

Net voor we Wyoming (en Yellowstone) binnenrijden gebruiken we een ontbijt in “Two Bit Saloon” in Gardiner. Two eggs sunny side up, two baconstrips en two toast, want wij hadden geen trek in het “ontbijt” van ons motel in Livingston. Yellowstone barst uit zijn voegen met (te) veel toeristen die elke dag vast staan in files. Bij alle bezienswaardigheden is gewoon veel te weinig parkeerruimte, zodat je of (veel te) ver moet lopen of langsrijden. Het enige dat niet veranderd is zijn de ontelbare vlaktes en hellingen - die er na de grote brand in 1988 toen ruim 1/3 (meer dan 3200 km²) van het park werd aangetast door brand - zijn overgebleven met hier en daar wat ontluikend nieuw groen. Toen wij hier circa 20 jaar geleden waren was het al een triest gezicht en nu we nog meer van het park gezien hebben is dat niet veranderd.

De (wilde) dieren die in het park leven zijn dermate aan mensen gewend dat zij gewoon langs je heen lopen en geen aandacht aan je besteden. Helemaal niet schuw of zo, alleen moet je wel oppassen dat je niet te dicht bij de beren komt. Zo kan het gebeuren dat er ineens een kudde wilde bisons de weg gaat gebruiken om een beter plekje om te grazen te vinden.

Als we in Cody aankomen gaan we eerst even bij een laundry langs om wat wasjes te doen. Mag ook wel na 2 ½ week.